معاد یعنی تجلی کردن نفس با تمام آنچه در درون خود داشتهاست، یعنی آنچه در زمین وجودت کاشتی قیام میکند. در قیامت نوشتههای نفس به اسم شریف "الحی" حیات مییابند.
هر کس زرع و زارع و مزرعه خویش است؛ به عبارت دیگر مهمان سفره خود است. بسیاری از آنچه در آخرت به انسان روی میآورد بروز و ظهور صفات و ملکاتی هستند که انسان در مزرعه وجود خویش کاشتهاست.
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر كای نور چشم من بجز از كشته ندروی
(سعدی)
جزا در طول علم و عمل بلکه نفس علم و عمل است. لاجرم قیامت هر کسی برپا شدهاست و هر کس بهشت یا دوزخ خود است.هر کس با ادراکات و افکار و اقوال و اعمالش سازنده خود است و ادراکات او عین هویت و ذات او میگردند.
به اعتقاد مسلمانان در روز قیامت خورشید تاریک گشته، و کوهها جاری گشته مردگان از خاک بر میخیزند،
(ترجمه: جز کسانی که منتظر قیامتاند و آن روز خواهد آمد و آنها درک نخواهند کرد.)(زخرف–۶۶)
(ترجمه: انذار کن مردم را که روز قیامت میآید و منقضی میگردد و ایشان در غفلتاند و ایمان نمیآورند.)(مریم–۳۹)